Severin bijelic biography examples

Severin Bijelić (Beograd, 10. februar1921 — Vela Luka, 28. jul1972) bio je srpski i jugoslovenski glumac. Poginuo je 28. jula 1972. godine u saobraćajnoj nezgodi.

Biografija

[uredi | uredi izvor]

Njegov otac bio je poznati srpski slikar Jovan Bijelić.

The Cinema of Serbia refers to the film industry and films made in Serbia or by Serbian filmmakers.

Many of his films deal with Hungarian history.

Bijelić was educated in Sarajevo, Cracow and Paris.

The Serbian-born filmmaker, the crown prince of a particularly Yugoslav kind of nihilism, spent much of his life fighting against one authority.

For this, she enters the morally degraded seaside of Genoa.

Najpre je učio trgovačku školu u Beogradu i bavio se sportom (bio je fudbalski golman, vrhunski plivač^[1] i jedan od pionira vaterpolo sporta u Beogradu). Član Narodnog pozorišta u Beogradu bio je od 1949.

godine. Pored pozorišta isticao se na filmu i televiziji. Igrao je u više od 30 filmova, a značajnije uloge je ostvario u filmovima: „Nevjera“ (1953), „Anikina vremena“ (1954), i „Veliki i mali“ (1956), Vladimira Pogačića; „Buđenje pacova“ (1967), „Kad budem mrtav i beo“ (1967), i „Zaseda“ (1969), Žike Pavlovića; „Pesma sa Kumbare“ (1955), Radoša Novakovića; „Ešalon doktora M.“ (1955), Žike Mitrovića; „Gospođa ministarka“ (1958), Žorža Skrigina i dr.

Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Nov